Het Wellington Monument is een standbeeld dat de Griekse mythologische held Achilles voorstelt en is opgericht ter nagedachtenis aan Arthur Wellesley, de eerste hertog van Wellington. Die veldheer leverde Groot-Brittannië beslissende overwinningen op in de Spaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de laatste fases van de Napoleontische Oorlogen te vieren, met de Slag bij Waterloo (1815) als bekendste.

Het monument werd gefinancierd door donaties van Britse vrouwen ter waarde van in totaal £10.000. Het staat aan het zuidwestelijke einde van Park Lane in Londen en werd ingehuldigd in 1822. De totale hoogte, inclusief het beeldhouwwerk, de granieten sokkel en de heuvel waarop het staat, is 11 meter.

Het kolossale 5,5 meter hoge beeld van het monument is van de beeldhouwer Richard Westmacott (1775-1856) en is gegoten van omgesmolten Franse kanonnen. Het is gebaseerd op de pose van de Ruitertemmers (soms foutief aangeduid als Castor en Pollux) op de Quirinaal, een van de zeven heuvels van Rome. Het Achilles als een gespierde, naakte jongeman, die zijn schild met zijn linkerhand en zijn korte zwaard in zijn rechterhand omhoog houdt, met zijn harnas naast zijn rechterdij en zijn mantel over zijn linkerschouder gedrapeerd.

Dit was het eerste openbare naaktbeeldhouwwerk in Londen sinds de oudheid en hoewel de kunstenaar al een vijgenblad over de genitaliën van het beeld had aangebracht, ontstond er toch nog veel controverse.

Meer informatie: en.wikipedia.org