De luit is een snaarinstrument met 4 tot 13 snaren dat met de vingers wordt bespeeld. Meestal is het een dubbelkorig snaarinstrument wat betekent dat de snaren in paren ("koren") zijn gespannen en ook zo worden aangeslagen. Net als bij de moderne gitaar eindigen de snaren op het bovenblad, en niet zoals bij de meeste snaarinstrumenten op de klankkast. de luit genoot in het Europa van de late middeleeuwen, de renaissance en de barok een grote populariteit.

De luit is ontwikkeld uit het van oorsprong Arabische en Perzische snaarinstrument oed. De naam van het instrument is afgeleid van het Arabische 'al ud', dat 'het hout' of 'het stokje' betekent. Voorlopers van de luit werden al in de Oud-Egyptische muziek gebruikt, zo'n 2000 voor Christus. Ook in China bestond al in de oudheid een erg op de luit gelijkend instrument.

Het instrument bereikte Europa via de Moren op het Iberisch Schiereiland en door deelnemers aan de verschillende kruistochten. In Europa maakte de luit een ontwikkeling door waarbij het aantal snaren werd uitgebreid. Tevens kreeg het instrument fretten, waardoor het spelen van akkoorden werd vergemakkelijkt maar het maken van de Arabische microtonen niet meer mogelijk was.

Meer informatie: nl.wikipedia.org