Een balalaika is een typisch Russisch snaarinstrument met een driehoekige klankkast en slechts drie snaren. De balalaika werd rond 1700 al bespeeld in Rusland maar werd door Vassili Andrejev, een Russische muzikant-musicoloog, aan het eind van de 19e eeuw 'herontdekt.'

Andrejev modificeerde het naar een wat toegankelijker instrument en, minstens even belangrijk, ontwikkelde nieuwe speelstijlen. Daarnaast ontwierp hij een complete familie van balalaika's, waarvan er vier courant worden gebruikt.

De meest voorkomende balalaika is de prime-balalaika of sopraanbalalaika. Daarvan bestaat ook een zessnarige versie, waarbij de in paren ("koren") zijn gespannen en ook zo worden aangeslagen. Een altbalalaika is een octaaf lager gestemd. De basbalalaika en de contrabasbalalaika steunen, zoals een cello, op een pin in een van de hoeken en worden met een groot vetleren plectrum bespeeld.

In het westen wordt de balalaika in de eerste plaats als een volksinstrument gezien. In Rusland en Oekraïne denkt men daar anders over: men ziet het daar als een volwaardig instrument dat de concurrentie met de viool aan zou moeten kunnen.

in veel orchesten wordt de balalaika gecobineerd met de domra, een ander Russisch snaarinstrument. De domra is van origine eveneens driesnarig maar heeft een bolle uit losse spanten gemaakte klankkast.

Meer informatie: nl.wikipedia.org