Het woord "bruid" heeft oude wortels die teruggaan tot het Oudengelse "brȳd" en de Proto-Germaanse oorsprong, wat "pas getrouwde vrouw" betekent. Dit woord is opmerkelijk consistent gebleven in veel Germaanse talen gedurende meer dan duizend jaar, wat de culturele betekenis van huwelijksceremonies door de geschiedenis heen weerspiegelt.

De rol en symboliek van de bruid verschillen echter sterk tussen culturen. In westerse tradities werd de witte trouwjurk pas populair nadat koningin Victoria in 1840 wit droeg voor haar huwelijk met prins Albert. Daarvoor droegen bruiden gewoon hun mooiste jurk, ongeacht de kleur. De traditie dat de bruid aan de linkerkant staat tijdens ceremonies, stamt uit de middeleeuwen, toen de bruidegom zijn rechterhand vrij moest houden om zijn zwaard te trekken en zijn bruid te verdedigen tegen rivalen of aanvallers.

In veel culturen ondergaan bruiden uitgebreide voorbereidingsrituelen. Japanse bruiden wisselen traditioneel meerdere keren van outfit tijdens hun huwelijksviering, terwijl Indiase bruiden uren besteden aan het aanbrengen van ingewikkelde hennapatronen. De traditie van "iets ouds, iets nieuws, iets geleends, iets blauws" ontstond in het Victoriaanse Engeland als een talisman om de bruid te beschermen tegen het boze oog en vruchtbaarheid te verzekeren. Ondanks veranderende huwelijksgebruiken blijft de speciale aanduiding "bruid" een constante in culturen wereldwijd.