Volksverhalen zijn een belangrijk onderdeel van de cultuur en geschiedenis van een land. Ze worden mondeling doorgegeven van generatie op generatie en weerspiegelen de waarden, normen en tradities van een gemeenschap. In tegenstelling tot legendes, die vaak als waar worden beschouwd, geven volksverhalen de verteller de vrijheid om fantasie en creativiteit te gebruiken, zolang ze maar binnen de grenzen van de lokale gebruiken blijven en het publiek vermaken.

Volksverhalen kunnen gemakkelijk van de ene verteller naar de andere reizen. Omdat ze worden gekenmerkt door hun basisstructuur en verhaalmotieven in plaats van hun verbale vorm, kunnen ze taalgrenzen zonder moeite oversteken. Dit maakt ze een krachtig middel voor culturele uitwisseling en begrip.

In veel niet-geschreven culturen zijn volksverhalen nauwelijks te onderscheiden van mythen. Vooral verhalen over bedriegers en helden veronderstellen vaak een achtergrond van geloof in stamgeschiedenis en de relatie tussen mensen en goden. Deze verhalen bieden inzicht in de manier waarop een gemeenschap zichzelf en haar plaats in de wereld ziet.

Meer informatie: www.britannica.com