De zeven-daagse week heeft zijn oorsprong in het oude Mesopotamië. Daar baseerde men de week op de maancyclus, die ongeveer 29,5 dagen duurt. Deze periode werd verdeeld in vier weken van elk zeven dagen. Dit systeem werd overgenomen door de Babylonische en Hebreeuwse culturen en later door de Romeinen, wat uiteindelijk leidde tot de moderne kalender.

In de Babylonische cultuur werd elke dag van de week geassocieerd met een hemellichaam: de Zon, de Maan en de vijf planeten die met het blote oog zichtbaar zijn. Hoewel de oorspronkelijke reden voor deze indeling verloren is gegaan in de tijd, is de zeven-daagse cyclus door de eeuwen heen constant gebleven. Het symboliseert een unieke balans tussen werk en rust. Tegenwoordig is de zeven-daagse week een wereldwijde standaard, die in bijna elke cultuur wordt gebruikt.