De zoutpannen van Maras liggen op 3500 meter hoogte in een zijdal van de Urubambavallei, de heilige vallei van de Inca's in het Andesgebergte van Peru. Volgens de plaatselijke overlevering wordt daar al sinds de Incatijd zout gewonnen.

Bij Maras is een zoutwaterbron met een hoog zoutgehalte (258 g/liter). De temperatuur van het water bedraagt ongeveer 25 °C. Mogelijk is het water afkomstig van het Huaypomeer, dat 500 meter hoger ligt. Het water zou vanuit de bodem van dat meer door zoutlagen in de bodem stromen en zo de hoge zoutconcentratie verklaren.

Het water uit de bron wordt door een stelsel van kleine kanaaltjes naar de zoutpannen geleid. daar verdampt het water door de zon en de wind. dat proces wordt een paar keer herhaald tot er voldoende zoutkristallen zijn neergeslagen. De zoutwerkers maken het zout stuk met een houten stok, wassen het en het drogen in manden.

Er zijn 3000- 4000 zoutpannen die over het algemeen 35 tot 40 m2 groot zijn. Jaarlijks wordt in totaal 160-200 ton zout gewonnen. De winnigsperiode van zout loopt elk jaar van mei tot oktober en stopt in het regenseizoen.

Het zout wordt in verschillende Europese landen verhandeld onder namen als Inca-zout, Inca-mineraalzout, Inca-bronzout of Inca-zonnezout. Er bestaat echter geen hard bewijs dat de Inca's hier in de precolumbiaanse periode al zout wonnen.

Meer informatie: nl.wikipedia.org