Hans en Grietje (Duits: Hänsel und Gretel) is een Duits sprookje dat onder meer is opgetekend in Hessen. De bekendste versie is die van de gebroeders Grimm, verschenen in Kinder- und Hausmärchen onder nummer KHM15. Het sprookje werd door Ludwig Bechstein overgenomen in de eerste editie van zijn Deutsches Märchenbuch (1845), onder de titel Vom Hänschen und Gretchen, die in die roten Beeren gingen. Een vrij duidelijke moraal die het verhaal uitdraagt is: vertrouw nooit zomaar een onbekende, al maakt deze nog zo'n sympathieke indruk. Een zeer belangrijk thema in het verhaal lijkt verder het opgroeien en zelfstandig worden, ofwel het zich losmaken van de moeder. Terwijl Hans en Grietje door de heks gevangen worden gehouden, leren ze langzaamaan op eigen benen te staan. Tekenend is hierbij ook dat ze het huis van hun vader vervolgens wel terugvinden, terwijl dat eerder niet lukte. Volgens sommige studies kan de heks zelf als een vervangende moederfiguur worden gezien. Dit zou onder meer tot uiting komen in het gegeven dat haar huis is gemaakt van brood, een van de meest basale voedingsmiddelen. Het feit dat ze de kinderen in eerste instantie zeer vriendelijk ontvangt en hen vervolgens tot slaven maakt, zou verder een verwijzing zijn naar de verstoting uit het moederlijke paradijs. De rol van de heks in het verhaal zou hiermee in zekere zin juist positief zijn, aangezien ze de kinderen op weg helpt naar de zelfstandigheid.

Meer informatie: nl.wikipedia.org