De mythe van de verzonken stad van Atlantis is ontstaan met een geschrift van de filosoof Plato. In zijn werk Timaeus vertelt het personage Critias over ‘een machtige staat, groter dan Libië en Azië bij elkaar en gelegen net buiten de Zuilen van Hercules (Straat van Gibraltar)’. Plato schreef verder dat op het hele paradijselijke eiland een overvloed aan dieren leefde, waardoor er nooit sprake was van voedselschaarste. De bevolking van Atlantis was dan ook talrijk en zij leefden allemaal in weelde.

Ongeveer 9.000 jaar voor zijn geboorte brak er een oorlog uit tussen de inwoners van Atlantis en de Europeanen. Ondanks hun gigantische omvang werden de legers van Atlantis uiteindelijk toch verslagen, met name dankzij de inwoners van Athene. Vervolgens werd het eiland van Atlantis getroffen door aardbevingen en stormvloeden. “Atlantis werd in een nacht opgeslokt door de zee, waarna de oceaan op dit punt onbegaanbaar werd, zodat de resten nooit meer terug gevonden konden worden.”

Verscheidene historici en filosofen uit de oudheid lijken vervolgens echt geloofd te hebben dat Atlantis ooit bestond. Anderen waren er echter van overtuigd dat het mythische rijk simpelweg een verzinsel van Plato was.

Sinds de oudheid is er veel gezocht naar- en geschreven over Atlantis. Zo beweerde de Engelse filosoof Francis Bacon dat het mythische eiland voor de kust van Amerika lag, terwijl de Zweedse geleerde Olaus Rudbeck in zijn werk ‘Atland’ juist beweerde dat Zweden ooit Atlantis was.

Meer informatie: isgeschiedenis.nl