In 1880 vond in de Australische stad Melbourne de achtste door het Bureau International des Expositions (BIE) erkende universele wereldtentoonstelling plaats. Het was de eerste op het zuidelijk halfrond. Sydney had een jaar eerder een wereldtentoonstelling georganiseerd maar dei voldeed niet aan de voorwaarden om zich een wereldtentoonstelling te mogen noemen.

Speciaal voor de Melbourne International Exhibition werd het Royal Exhibition Building (Koninklijk Tentoonstellingsgebouw) opgetrokken dat sinds 2004 op de lijst van het UNESCO Werelderfgoed staat.

Het gebouw en de omringende Carlton Gardens werden ontworpen door Joseph Reed en Frederick Barnes van Reed & Barnes Architects. Het gebouw werd geconstrueerd van baksteen, hout, staal en lei. Het combineert elementen van het Byzantium, Romaans, Lombardisch en de Italiaanse stijlen van de Renaissance.

Het gebouw is typisch voor de internationale tentoonstellingsbeweging die tussen 1851 en 1915 meer dan 50 tentoonstellingen organiseerde in steden als Parijs, New York, Wenen, Calcutta, Kingston (Jamaica) en Santiago (Chili). Het is het oudst nog bestaande gebouw dat ooit werd gebruikt voor een wereldtentoonstelling.

Er namen 33 landen deel en er kwamen 1,3 miljoen bezoekers naar de expo.

In 1888 werd het gebouwd uitgebreid voor de Melbourne Centennial Exhibition ter ere van de honderdste verjaardag van de stichting van Australië.

Meer informatie: nl.wikipedia.org