De wespendief, een vogel die in 1758 formeel werd beschreven door de Zweedse natuuronderzoeker Carl Linnaeus, werd oorspronkelijk ingedeeld bij de valken en arenden in het geslacht Falco. Hij kreeg de wetenschappelijke naam Falco apivorus. Deze vogel is groter en heeft langere vleugels dan de gewone buizerd, met een spanwijdte van 135-150 centimeter. De wespendief heeft een langere nek en een kleinere kop, en zweeft met vlakke vleugels. De staart is langer en heeft minder strepen dan die van de gewone buizerd, meestal met twee smalle donkere strepen en een brede donkere eindstreep.

Opvallend is dat de geslachten van de wespendief te onderscheiden zijn aan hun verenkleed, wat ongebruikelijk is voor grote roofvogels. Het mannetje heeft een blauwgrijze kop, terwijl de kop van het vrouwtje bruin is. Het vrouwtje is iets groter en donkerder dan het mannetje. De manier van zweven is kenmerkend; de vleugels worden recht gehouden met de punten horizontaal of soms iets naar beneden gericht. De kop steekt naar voren uit met een lichte knik naar beneden. De roep van de wespendief is een duidelijke 'peee-lu'.

Meer informatie: en.wikipedia.org