Hiphop ontstond in de jaren zeventig. Door toenemende automatisering in veel beroepsgroepen, het uitbesteden van de maakindustrie aan andere landen en scherpe bezuinigingen op sociale voorzieningen, was de sociaal-economische positie van veel zwarte Amerikanen nijpend.

Die combinatie van slechte vooruitzichten en een steeds uiteenvallende gemeenschap zorgde ervoor dat er behoefte was aan iets nieuws, iets wat ontsnapping én verbinding mogelijk maakte.

En daar was DJ Kool Herc: De New Yorker die begon te experimenteren met het draaien van nieuwe muziek. Hij nam bestaande latin- en funknummers en stripte die tot er alleen een beat over was. Daarmee vormde hij de basis voor wat niet veel later hiphop zou worden. Precies op tijd om het gat na het neerslaan van de burgerrechtenbeweging weer te vullen met muziek, verbinding en een beetje hoop.

We spoelen vooruit, naar het einde van de jaren tachtig. De cultuur drong nu door tot de rest van Amerika. Regio’s en steden als New Orleans, Chicago, The Bay Area en Atlanta benadrukten allen hun eigenheid en brachten zo een zeer divers muzikaal landschap voort. Zo is de Californische hiphop met Snoop Dogg en Dr. Dre vooral funky, maar de hiphop uit Atlanta meer Afrocentrisch.

Daar waar de jaren zeventig gekenmerkt werden door een paar handige heren en hun banging blockparties, was het nu tijd voor commercieel succes. Het gouden tijdperk van de hiphop was aangebroken.

Meer informatie: decorrespondent.nl