Andrew Jackson (Waxhaw, North Carolina; 15 maart 1767 – Nashville, Tennessee; 8 juni 1845) was een Amerikaanse staatsman en de zevende president van de Verenigde Staten (1829–1837). Jackson werd geboren aan het einde van het koloniale tijdperk, ergens op de toen ongedefinieerde grens tussen North Carolina en South Carolina. Hij kwam uit een familie van recente Schotse en Ierse immigranten met bescheiden middelen.

Tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog diende hij als boodschapper voor de revolutionairen. Op 13-jarige leeftijd werd hij gevangengenomen en mishandeld door de Britten, waardoor hij de enige Amerikaanse president is die ooit krijgsgevangene is geweest. Later werd hij advocaat en werd hij verkozen tot het Congres, eerst in het Huis van Afgevaardigden en tweemaal in de Senaat. Samen met Martin Van Buren richtte hij op 8 januari 1828 de Democratische Partij op.

Als president kreeg Jackson te maken met de dreiging van afscheiding van South Carolina vanwege de 'Tarief van Wanstaltigheden', een wet die was aangenomen door de regering-Adams. In tegenstelling tot enkele van zijn directe opvolgers ontkende hij de staat het recht om zich af te scheiden van de Unie en een federale wet te negeren. De crisis van de nietigverklaring nam af toen de wet werd gewijzigd en Jackson dreigde South Carolina met militaire actie als de staat (of een andere staat) zou proberen zich af te scheiden.

Meer informatie: es.wikipedia.org