De Bewening van de Dode Christus, ook bekend als Dode Christus in het Graf met Drie Rouwenden (Italiaans: Cristo Morto nel Sepolcro e Tre Dolenti), is een schilderij van Andrea Mantegna (ca 1431-1506) uit ongeveer 1483. Deze aangrijpende weergave van de dood van Christus, oefende op andere kunstenaars grote invloed uit. Sinds 1824 maakt het schilderij deel uit van de collectie van de Pinacoteca di Brera in Milaan.

Het thema van de bewening van Christus komt veel voor in de kunst uit de middeleeuwen en de renaissance. Mantegna's benadering is in enkele opzichten echter ongebruikelijk, zo is er meestal veel meer contact te zien tussen de rouwenden en het lichaam. Het realisme en de tragedie van de scène worden versterkt door het perspectief.

De liggende figuur is verkort weergegeven, waardoor anatomische details worden benadrukt, in het bijzonder de ribbenkast van Christus. Mantegna verkleinde de omvang van de voeten, die een groot deel van het lichaam zouden bedekken als ze op ware grootte zouden worden weergegeven. De gaten in zijn handen en voeten evenals de gezichten van de rouwenden worden zonder enige idealisering afgebeeld. Het scherp getekende laken dat het lijk bedekt, draagt bij aan het dramatische effect.

Het gebruik van perspectief door Mantegna was voor die tijd magnifiek. Ook de anatomie van het menselijk lichaam kende hij goed, en hij was tevens in staat de moeilijke techniek van de verkorting te hanteren.

Meer informatie: nl.wikipedia.org