Nue Bleu II (Blauw Naakt II) is een schilderij van de Franse kunstschilder en beeldhouwer Henri Matisse (1869-1954) die niet onder één noemer kan worden gevat.

Matisse begint als realistische schilder maar evolueert al gauw richting impressionisme. Aanvankelijk vertonen zijn doeken een eerder omfloerst poëtische atmosfeer van Les Nabis, een groep van postimpressionistische Franse kunstschilders in Parijs en Bretagne. Zijn palet klaart op nadat hij het werk van Vincent van Gogh leert kennen en Camille Pissarro hem wijst op een minder geslaagd kleurengebruik.

Na een kort verblijf, in 1904, bij Paul Signac in Saint-Tropez, neemt hij het divisionisme en het pointillisme onder handen. 1905 is het jaar waarop de naam Matisse plots en voorgoed op de voorgrond treedt. Hij wordt gezien als de grondlegger van het fauvisme, een stijl met fel contrasterende kleuren naast elkaar zonder enige overgang, waarbij de harde confrontaties niet getemperd worden. Tevens werd er geen rekening meer gehouden met het perspectief.

Hij heeft zich ook aan het kubisme gewaagd.

Nue Blue II (onderdeel van een serie van vier gelijkaardige schilderijen) is een uiting van abstract expressionisme. het is een gouache met collage en bevindt zich in Centre Georges Pompidou in Parijs. De blauwe vrouwenfiguur komt in meer werken van Matisse voor.

Nue Blue II doet qua compisitie sterk denken aan het beeld La Méditerranée (1905) van Aristide Maillol.

Meer informatie: nl.wikipedia.org