Een paraganglioom is een zeldzame, vaatrijke tumor die ontstaat uit de paraganglia. In het verleden werden paragangliomen ook glomustumoren en chemodectomen genoemd. Vooral de term glomustumoren was verwarrend in verband met de niet aan paragangliomen verwante glomustumoren van Masson-Barré die op de ledematen en vooral onder de nagels voorkomen.

Zolang de tumoren niet of traag groeien, geen weefsels in de verdrukking brengen, niets beschadigen, niet tegen bijvoorbeeld de keelamandelen of het trommelvlies aan drukken en niet hormonaal actief zijn, is het mogelijk dat de patiënt er weinig of niets van merkt. Omdat de ontwikkeling van patiënt tot patiënt verschillend verloopt is er ook geen specifiek klachtenpatroon anders dan de zichtbare ontwikkeling van een of meer tumoren in de hals die voor een huisarts eenvoudig eenduidig herkenbaar zouden kunnen zijn. In de eerste fase dat een patiënt aan de bel gaat trekken is een onjuiste diagnose dan ook eerder regel dan uitzondering. De klachten kunnen onder andere bestaan uit: -zichtbaar of voelbaar gezwel(len) in de hals, rond de kaaklijn, langs de halsslagaders, van dicht bij het sleutelbeen tot achter het oor. Deze gezwellen kunnen zeer aanrakingsgevoelig zijn. -slikklachten -keelpijn -hoofdpijn -duizeligheid -heesheid -bloeddrukschommelingen -ritmische oorsuizingen, hartslag hinderlijk horen -gehoorvermindering -geen hoge tonen meer kunnen zingen -hartritmestoornissen -gehele of gedeeltelijk doofheid (aan de kant van de tumor).

Meer informatie: nl.wikipedia.org