In 1500 werd Brazilië ontdekt door de ontdekkingsreiziger Pedro Cabral en zo begon de Portugese kolonisatie van het huidige Brazilië. De Europeanen troffen er onbekende bomen aan die ze brazielbomen noemden. Brasil betekent in het Portugees "alsof het gloeit". Het hout van deze boom is immers oranje van kleur maar verkleurt door blootstelling aan lucht en licht tot donkerrood, als gloeiende kolen.

De kleurstof die wordt gewonnen door het hout te raspen, wordt in het Nederlands "braziel" genoemd. Die kleurstof werd al snel erg gewild bij Europese textielververs. In Suriname en op de Nederlandse Antillen heet de boom nog steeds "verfboom".

Omwille van die kostbare kleurstof, werd het gebied Brazilië (in het Portugees: Brasil) genoemd. Europeanen noemden hun kolonies wel vaker naar de grondstoffen die ze er vonden. Denk daarbij maar aan Argentinië (zilver), Ivoorkust en vroeger ook Goudkust (Ghana) en Slavenkust (Benin).

De brazielboom (Paubrasilia echinata) bereikt een hoogte van 10 tot 15 m. Het brazielhout is fijn van nerf en zeer zwaar. Het wordt onder andere gebruikt voor strijkstokken, knoppen en grepen. De boom is zeldzaam geworden door houtkap en wordt met uitsterven bedreigd. Met de paranoot, die ook brazielnoot wordt genoemd, heeft de boom niets te maken.

Meer informatie: nl.wikipedia.org