Hoewel de regenboog in de bijbel slechts enkele keren wordt genoemd, neemt hij als beeld en teken een grote plaats in de christelijke traditie in.

De belangstelling voor en de betekenis die men toekent aan de regenboog in de christelijke cultuur, is goeddeels gebaseerd op het vloedverhaal in Genesis 6-9. Daarom is het goed om bij een deel daarvan uitvoeriger stil te staan. Na de immense vernietigende watervloed over de aarde, sluit God met Noach en zijn kinderen een verbond waarin al het levende wordt betrokken. Het gaat om een bepaald soort verbond: een eenzijdige belofte van Gods kant; het is louter zijn initiatief.

De kern van deze belofte luidt: niets dat leeft zal meer door de wateren van de vloed worden vernietigd. Als een doorlopend rituele bekrachtiging van Gods toezegging de schepping te bewaren, stelt Hij een teken:

…mijn boog stel Ik in de wolken,

opdat die tot een teken zij van het verbond tussen Mij en de aarde.

Wanneer Ik dan de wolken over de aarde breng

en de boog in de wolken verschijnt,

zal Ik mijn verbond gedenken,

dat tussen Mij en u en alle levende wezens van alle vlees bestaat,

zodat de wateren niet weer tot een vloed zullen worden om al wat leeft te verderven.

Meer informatie: www.theologie.nl