De schaal van Richter, ook wel bekend als de Richterschaal of de magnitude schaal van Richter, is een systeem dat de kracht van aardbevingen meet. Het werd ontwikkeld door Charles Francis Richter en geïntroduceerd in zijn baanbrekende artikel uit 1935. Aanvankelijk noemde hij het de "magnitudeschaal", maar later werd het herzien en omgedoopt tot de lokale magnitudeschaal, aangeduid als ML.

Hoewel de oorspronkelijke ML-schaal enkele beperkingen had, gebruiken de meeste seismologische autoriteiten tegenwoordig andere vergelijkbare schalen, zoals de momentmagnitudeschaal (Mw), om aardbevingsmagnitudes te rapporteren. Toch verwijzen veel media nog steeds ten onrechte naar deze metingen als "Richter" magnitudes. Alle magnitudeschalen behouden het logaritmische karakter van de oorspronkelijke schaal en zijn zo geschaald dat ze vergelijkbare numerieke waarden hebben. Het is belangrijk te begrijpen dat de schaal van Richter logaritmen gebruikt om de metingen beheersbaar te maken; bijvoorbeeld, een aardbeving van magnitude 3 is 10³ keer zwakker dan een van magnitude 5, die 100 keer sterker is.

Meer informatie: en.wikipedia.org