Een stethoscoop is een medisch instrument dat wordt gebruikt voor auscultatie, oftewel het beluisteren van interne geluiden van het lichaam van een mens of dier. Het apparaat heeft meestal een kleine, schijfvormige resonator die tegen de huid wordt geplaatst, met één of twee buizen die naar oordopjes leiden. Met een stethoscoop kan men luisteren naar de geluiden van het hart, de longen of de darmen, evenals de bloedstroom in slagaders en aders. Het wordt vaak gebruikt in combinatie met een handmatige bloeddrukmeter om de bloeddruk te meten.

De stethoscoop werd in 1816 in Frankrijk uitgevonden door René Laennec in het Necker-Enfants Malades Ziekenhuis in Parijs. Het oorspronkelijke ontwerp bestond uit een houten buis en was mono-aural. Laennec ontwierp de stethoscoop omdat hij zich ongemakkelijk voelde om zijn oor direct op de borst van een vrouw te plaatsen om naar haar hart te luisteren. Hij ontdekte dat een opgerold stuk papier, geplaatst tussen de borst van de persoon en zijn oor, hartgeluiden kon versterken zonder fysiek contact. Laennec's apparaat leek op de toenmalige oorhoorn, een historische vorm van gehoorapparaat. Zijn uitvinding was qua structuur en functie bijna niet te onderscheiden van de oorhoorn, die vaak een "microfoon" werd genoemd. Laennec noemde zijn apparaat de "stethoscoop".

Meer informatie: en.wikipedia.org