Barokarchitectuur is een stijl en fase in de architectuur, ontstaan tijdens de barokperiode. Onder invloed van de Italiaanse architecten Francesco Borromini (1599-1667), Gian Lorenzo Bernini (1598-1680) en de Zwitserse Carlo Maderno (1556-1629) wordt een stijl ontwikkeld die rijk, vermetel is en die, al maakt ze nog steeds gebruik van Romeinse en renaissance-begrippen, breekt met de beperkingen van het klassieke bouwen en uitloopt op een ware stortvloed van gebogen, plastische vormen. In de barokke architectuur komt de ware aard van de 'barocco' tot uiting.

Barrocco is een juweliersterm om een ruwe parel of onbewerkte steen aan te duiden. Het gebrek aan verfijning, en de overdaad, zou de stijl van Maderno en zijn navolgers deze roepnaam opleveren. Een kenmerk van de barokbouwstijl is dat door middel van de overdaad indruk op de bezoeker gemaakt moest worden.

Een belangrijk gebouw dat ontworpen en gebouwd is tijdens de barokke architectuur is het kasteel van Versailles, in opdracht van Lodewijk XIV in 1669.

In het Nederlands, net als in veel andere talen, wordt vaak van het paleis van Versailles gesproken. In Frankrijk wordt de benaming palais echter enkel gebruikt voor een gebouw in de stad, een gebouw op het platteland wordt château genoemd. Het kasteel van Versailles lag van oorsprong op het platteland (de stad Versailles is later naast het kasteel gebouwd) en bovendien was het oorspronkelijk een echt kasteel dat door de verbouwingen de allure van een paleis kreeg.

Meer informatie: nl.wikipedia.org