Te hard rijden betekent dat je sneller rijdt dan de toegestane maximumsnelheid, een veelvoorkomende verkeersovertreding in veel landen. Snelheidslimieten worden vastgesteld voor verschillende soorten wegen, rekening houdend met factoren zoals wegomstandigheden, verkeersdichtheid en veiligheid. Het concept van snelheidslimieten bestaat al sinds het einde van de 19e eeuw, met de eerste geregistreerde limiet van slechts 3 km/u in steden in het Verenigd Koninkrijk.

Het doel van snelheidslimieten is om ongevallen te verminderen, de verkeersveiligheid te verbeteren en de doorstroming van het verkeer te bevorderen. Onderzoek toont aan dat hogere snelheden de ernst van ongevallen vergroten, waardoor snelheidslimieten een essentieel onderdeel zijn van verkeersveiligheidsstrategieën. Boetes en straffen voor te hard rijden variëren per land en de ernst van de overtreding, en kunnen geldboetes, strafpunten op het rijbewijs of zelfs intrekking van het rijbewijs omvatten.

Om deze limieten te handhaven, maken autoriteiten gebruik van verschillende middelen zoals flitspalen, radargeweren en verkeerspatrouilles. In de afgelopen jaren is er een trend naar dynamische snelheidslimieten, die zich aanpassen aan real-time verkeersomstandigheden, weersomstandigheden en andere factoren. Deze adaptieve systemen streven ernaar de verkeersveiligheid verder te verbeteren door in te spelen op de huidige omstandigheden, wat de voortdurende evolutie van verkeersmanagementstrategieën benadrukt.