De Grote Weegbree (Plantago major), ook bekend als Gewone Weegbree of Vogelweegbree, is een vaste plant uit de weegbreefamilie. Oorspronkelijk afkomstig uit Europa, was het een van de eerste planten die zich verspreidde in koloniale gebieden. Tegenwoordig wordt het vaak als onkruid beschouwd door boeren in verschillende landen.

Deze vaste plant, variërend van 10 tot 50 cm hoog, kan zowel kaal als behaard zijn en vertoont een variabele groeiwijze, van liggend tot rechtopstaand en zich verspreidend.

De zaden van de Grote Weegbree, die geoogst moeten worden wanneer ze volledig rijp zijn, bij droog weer, en snel gedroogd in de zon of een warme oven, zijn een favoriete traktatie voor volièrevogels. Ze vormen een zeer voedzaam voedingssupplement.

De Grote Weegbree is een bio-indicatorsoort. Wanneer het weilanden binnendringt, duidt het op kleiige en compacte bodemomstandigheden. Dit wijst, net als bij de Ridderzuring, op een bijna permanente waterverzadiging die leidt tot een gebrek aan zuurstof en een afname van de aerobe bacteriële activiteit, wat anaerobe bacteriën bevordert die ijzer omzetten in een vorm die giftig is voor plantenwortels.

Geïntroduceerd in Amerika door kolonisten, stond de weegbree bij sommige inheemse Amerikaanse stammen bekend als "Voetafdruk van de blanke", omdat het gedijde in de verstoorde en beschadigde ecosystemen rond Europese nederzettingen.

Meer informatie: fr.wikipedia.org