De ziekte van Parkinson is vernoemd naar James Parkinson, een Engelse arts die de aandoening voor het eerst beschreef in 1817 in zijn werk 'An Essay on the Shaking Palsy'. Het is een langzaam voortschrijdende, onomkeerbare neurodegeneratieve aandoening. Deze ziekte wordt gekenmerkt door het geleidelijk verlies van dopamine-producerende neuronen, wat leidt tot chronische problemen in het centrale zenuwstelsel (CZS) en progressieve motorische, cognitieve en gedragsproblemen veroorzaakt. De 'Parkinson-triade' omvat de drie belangrijkste motorische symptomen: akinesie, plastische rigiditeit en rusttremoren. Na de ziekte van Alzheimer is het de meest voorkomende neurodegeneratieve aandoening. Dementie gerelateerd aan Parkinson komt vaker voor in de latere stadia van de ziekte.

De exacte oorzaken van de ziekte van Parkinson zijn nog onduidelijk, maar men denkt dat het een combinatie is van genetische en omgevingsfactoren. Het klinische beeld wordt voornamelijk veroorzaakt door het verlies van neuronen in de substantia nigra en schade aan de nigrostriatale banen. De ziekte begint meestal tussen de 45 en 70 jaar en treft ongeveer 1% van de mensen boven de 60. De ziekte van Parkinson is anders dan parkinsonsyndromen, die over het algemeen ernstiger zijn, verschillende oorzaken hebben en slecht reageren op behandeling.

Er is momenteel geen genezing voor de ziekte van Parkinson, en de behandeling richt zich op het beheersen van de symptomen.

Meer informatie: fr.wikipedia.org