Een Brits overzees gebied (British overseas territory) is een van de (anno 2025) 14 gebieden die onder soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk vallen, maar geen deel uitmaken van het VK zelf. Vóór 1981 werden die gebieden aangeduid als (kroon)kolonies.

De Pitcairneilanden (Engels: Pitcairn Islands) zijn het enige (resterende) Brits overzeese gebied in de Stille Oceaan. Het bestaat uit een groep van vijf eilanden halverwege Paaseiland en Tahiti waarvan alleen het hoofdeiland Pitcairn bewoond is. Er wonen ongeveer 50 mensen.

Het is een van de meest afgelegen plaatsen ter wereld, 5300 kilometer van het dichtstbijzijnde vasteland. Zo'n driemaal per jaar stopt er een schip op weg van Nieuw-Zeeland naar het Panamakanaal om goederen af te leveren die een half jaar ervoor zijn besteld.

De eilanden zijn vooral bekend door het feit dat de muiters van de HMAV Bounty zich hier in 1789 vestigden. Toen in 1808 het Amerikaanse schip Topaz het eiland herontdekte, bleek dat er nog slechts één muiter (John Adams) in leven was, alsmede een aantal vrouwen van Tahiti en een aantal kinderen. Het enige dorp op het eiland, Adamstown, is naar hem vernoemd. In 1838 werd de eilandengroep deel van het Britse Rijk.

De Kaaimaneilanden liggen in de Caraïben, de Cookeilanden zijn Nieuw-Zeelands gebied en de Marshalleilanden zijn een onafhankelijk land

Meer informatie: nl.wikipedia.org