Aan de voet van het Transarctisch Gebergte treffen we het Don Juanmeer aan. Met een zoutgehalte van zo’n 40% is het het zoutste meer op aarde, dat zelfs bij een temperatuur van -50 graden Celsius niet bevriest.

Het meertje meet 100 bij 300 meter en is gemiddeld slechts 10 centimeter diep. Lang werd gedacht dat het gevoed werd door grondwater. Maar in 2013 verscheen een onderzoekspaper dat met een heel andere – zeer interessante – hypothese op de proppen kwam. De auteurs stelden dat het zoute water afkomstig was van de hellingen rond het meertje. Die hellingen zijn rijk aan sedimenten die weer calciumchloride-zouten bevatten. Bij een hoge luchtvochtigheid zouden die zouten water aan de lucht onttrekken. Die waterrijke zouten sijpelen naar beneden en vermengen zich hier en daar met kleine hoeveelheden smeltwater. Zo ontstaan donkere waterstrepen op het oppervlak.

Meer informatie: www.scientias.nl