Het is een van de zeldzaamste en meest bedreigde talen ter wereld: Sfyria. Slechts zes inwoners van het piepkleine en afgelegen dorpje Antia op het Griekse eiland Evia spreken het nog. Hoewel, spreken… Sfyria kent geen woorden, maar maakt gebruik van een uitgebreid arsenaal aan fluittonen. De taal dankt zijn naam dan ook aan het woord σφυρίζω (Sfyrizo), Grieks voor ‘fluiten’.

Sfyria is feitelijk een gefloten versie van gesproken Grieks, waarin letters en lettergrepen overeenkomen met verschillende tonen en frequenties. Iedere letter heeft een eigen toon en frequentie. Gefloten berichten kunnen tot wel 4 kilometer ver reiken, dat is ongeveer tien keer zo ver als een geschreeuwde tekst kan afleggen. Best handig dus om mensen over grote afstanden te bereiken in een afgelegen gebied.

Over het ontstaan van Sfyria doen verschillende verhalen de ronde. Volgens sommigen is de taal afkomstig van Perzische soldaten die na de Perzische Oorlogen in de vijfde eeuw voor Christus hun toevlucht zochten in de bergen van Evia. Anderen zeggen dat het Sfyria uit de Byzantijnse tijd stamt en werd gebruikt om te waarschuwen tegen dreigend gevaar van piraten of andere belagers. En weer een ander verhaal claimt dat de fluiters uit Antia in het oude Athene als wachters op de bergtoppen werden geposteerd om te waarschuwen voor aanvallen.

Meer informatie: historiek.net