De cathédrale Notre-Dame de Chartres is een vroeggotische kathedraal die tot de beroemdste van Frankrijk behoort. De kathedraal staat op een heuvel met uitzicht over de stad Chartres en werd gebouwd tussen 1194 en circa 1220. De kathedraal dankt haar faam vooral aan haar gebrandschilderde ramen, waardoor de gloed van het blauwe Chartreslicht schijnt. De kathedraal is UNESCO Werelderfgoed.

Chartres heeft een lange traditie op gebied van godsverering: in Julius Caesars tijd was het een gewijde plek in het bos waar de druïden eens per jaar bij elkaar kwamen. De kathedraal, het zesde kerkgebouw op deze plek is in korte tijd gebouwd voornamelijk onder impuls van de plaatselijke bisschop Renaud, die daarmee de macht van de Kerk verstevigde ten koste van de adel. Het was toen het grootste en hoogste bouwwerk dat de westerse christenheid tot dan toe had voortgebracht.

Het koor is afgesloten in renaissancestijl. In 1836 verwoestte een brand verwoestte het houten dakgebinte en de kerkklokken. De reconstructie gebeurde met de nieuwste technieken en materialen omwille van de brandveiligheid. Dit geraamte van smeedijzer en gewalst ijzer wordt door de gewelven aan het oog onttrokken.

De kathedraal is nu nog een rooms-katholiek bedevaartsoord. De beroemdste reliek is de zogenaamde Sancta Camisia, een kleed of sluier dat in verband wordt gebracht met de maagd Maria. Het werd in 876 door Karel de Kale, kleinzoon van Karel de Grote, aan de kerk geschonken.

Meer informatie: nl.wikipedia.org