De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie en is verantwoordelijk voor 60-80% van de gevallen. Deze progressieve aandoening leidt tot het afsterven van hersencellen, wat resulteert in een achteruitgang van het geheugen en de mentale functies, ernstig genoeg om het dagelijks leven te beïnvloeden.

De ziekte is vernoemd naar Dr. Alois Alzheimer, die in 1906 veranderingen opmerkte in het hersenweefsel van een vrouw die was overleden aan een ongebruikelijke mentale aandoening. Hij ontdekte abnormale ophopingen (nu amyloïde plaques genoemd) en verwarde bundels vezels (nu tau-kluwens genoemd).

Deze plaques en kluwens worden nog steeds beschouwd als kenmerkend voor de ziekte. Een ander kenmerk is het verlies van verbindingen tussen zenuwcellen (neuronen) in de hersenen. Neuronen zijn verantwoordelijk voor het doorgeven van boodschappen tussen verschillende delen van de hersenen en van de hersenen naar spieren en organen. Naarmate meer neuronen afsterven, krimpt de herseninhoud daadwerkelijk. Hoewel wetenschappers nog niet volledig begrijpen wat de oorzaak van Alzheimer is, denken ze dat het waarschijnlijk een combinatie is van genetische, levensstijl- en omgevingsfactoren die de hersenen in de loop van de tijd beïnvloeden.