Brits-Indië (British Raj) was tot 1947 een Britse kolonie. Het omvatte de huidige landen India, Pakistan, Bangladesh en delen van Myanmar (Birma) en vormde het zwaartepunt van het Britse koloniale rijk. In bredere zin wordt onder de term Brits-Indië de koloniale bezittingen op het Indisch subcontinent bedoeld die al vanaf de 17e eeuw stapsgewijs in Britse handen kwamen.

Het gebied werd tot 1858 onder een handvest bestuurd door de Britse Oost-Indische Compagnie. Vanaf 1876 regeerde koningin Victoria deze kolonie niet meer als koningin van het Verenigd Koninkrijk en het Britse Rijk, maar nam zij ook de titel keizerin van India aan. Men spreekt van 1876 tot 1947 dan ook wel van het keizerrijk India. Victoria regeerde overigens niet zelf; een onderkoning trad op als haar plaatsvervanger.

Deze maakte op zijn beurt weer gebruik van de macht van Indiase adel (radja's en maharadja's). Mede door deze afgedwongen samenwerking lukte het de Britten India, waarvan de bevolking vele malen groter was dan die van het 'moederland', onder controle te krijgen.

Meer informatie: nl.wikipedia.org