Welke vaardigheid beheerst een mnemonist erg goed?

Als de grondlegger van de geheugenkunst wordt vaak de Griekse dichter Simonides van Keos genoemd. Na de instorting van een feestzaal waar hij aanwezig was, wist hij de onherkenbare lichamen te identificeren omdat hij zich herinnerde op welke plek iedereen zat.

De geheugenkunst stond in de klassieke oudheid hoog aangeschreven. Cicero beschouwde een goed geheugen als een belangrijke eigenschap voor een goed redenaar en behandelde de geheugenkunst in zijn traktaat De oratore. Met de inname van Rome door de Vandalen in 455 n. Chr. kwam er een einde aan de glorietijd van de klassieke geheugenkunst.

Tijdens de Middeleeuwen werd de kunst van het onthouden vooral toegepast voor religieuze doeleinden, om bijvoorbeeld heiligen in gedachten te houden. In de Renaissance leefde de geheugenkunst opnieuw op.

Het bekendste geheugenleerboek uit deze periode is de Phoenix uit 1491 van Petrus van Ravenna. Hierin adviseerde hij zijn lezers om een kerkgebouw dat ze goed kenden, te gebruiken voor de plaatsmethode. Ook de 16e-eeuwse Italiaanse vrijdenker Giordano Bruno schreef verschillende boeken over het geheugen. De verbreiding van de boekdrukkunst zorgde er mede voor dat de belangstelling voor de mnemotechniek afnam.