Binnen het kaartspel poker is bluffen een zeer bekend fenomeen. Men kan bluffen door hoog in te zetten op iedere ronde of de inzet te verhogen. Deze hoge inzetten moeten worden beantwoord door de andere spelers, die dus de indruk krijgen dat iemand die zoveel inzet dus wel steengoede kaarten moet hebben. Het is mogelijk dat dit zo is, en dan is er dus geen bluf, maar veel vaker komt het voor de kaarten matig zijn of dat het succes afhankelijk is van de kaarten die nadien op tafel komen. In dit laatste geval spreekt men van 'semi-bluf', terwijl men bij het bluffen op uitgesproken slechte kaarten zonder potentieel spreekt van 'zuivere bluf'. De andere spelers kunnen op hun beurt voor de bluf zwichten en 'folden' (de kaarten neerleggen waarna men niet meer meedoet maar ook afstand doet van reeds ingezette fiches), of doorgaan en dan wel eveneens bij te leggen ('callen') of zelfs de bluffer te overbluffen door de inzet zelf nogmaals te verhogen ('raisen'). Dit wekt weer onzekerheid bij de bluffer, die zou kunnen denken: 'Hmmmm, ze gaan zelfs nog hoger, blijkbaar heeft een van hen toch wel ontzettend sterke kaarten'. Uiteraard houdt iedere speler er ook rekening mee dat de medespelers kunnen en zullen bluffen, waarbij ook lichaamstaal, de stem, en de al op tafel uitgelegde kaarten mee zullen spelen in hun beslissingen en speelgedrag.

Meer informatie: nl.wikipedia.org