Lepra is een besmettelijke huid- en zenuwziekte die wordt veroorzaakt door een leprabacil. De bacil werd in 1873 voor het eerst beschreven door de Noorse arts Armauer Hansen. Sinds 2008 is bekend dat er twee varianten bestaan.

Lepra is een van de ziekten die aangeduid werden met melaatsheid. In veel culturen rust een stigma op mensen die lijden aan lepra.

Besmetting treedt op door ademhaling, hoesten en niezen. Hierdoor worden bacillen verspreid en kunnen zo bij anderen weer binnendringen via neus en keel of via huidwondjes, vaak ontstaat dit door eczeem, de huid is hierbij aangetast en makkelijk doordringbaar. De meeste mensen zijn van nature resistent tegen de bacil en zullen dus na besmetting de ziekte niet ontwikkelen. De bacil ontwikkelt zich zeer langzaam waardoor de incubatieperiode, de tijd voor de besmette persoon ziekteverschijnselen gaat tonen, zeer lang kan zijn: normaal tussen 2 tot 6 jaar, maar het kan oplopen tot 20 jaar. Buiten het menselijk lichaam kan de bacil niet overleven, de kans op besmetting door voorwerpen is dus bijzonder klein.

De ziekte is niet erfelijk, maar de natuurlijke weerstand tegen de ziekte zou wel erfelijk kunnen zijn.

Bij het begin van de 21e eeuw schatte de Wereldgezondheidsorganisatie het aantal lepralijders op 600.000 wereldwijd, eind 2008 was dit gedaald tot 216.000. Het gros van deze gevallen is te vinden in Brazilië, India, Indonesië en Myanmar.

Meer informatie: nl.wikipedia.org