Jean Henri Dunant (1828-1910) was een Zwitsers bankier die vooral bekend staat als oprichter van het Rode Kruis waarvoor hij in 1901 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg.

De aanleiding van de oprichting was de Slag bij Solferino tussen enerzijds het leger van het Koninkrijk Sardinië en het Franse leger onder keizer Napoleon III en anderzijds het Oostenrijkse leger in 1859. Na de veldslag bleven 40.000 slachtoffers op het slagveld achter. Duizenden gewonden stierven, omdat er onvoldoende medische hulp kon worden geboden. Dunant kwam toevallig een dag na de veldslag aan in Solferino. Hij was zo gechoqueerd over wat hij zag dat hij zelf het initiatief nam en de bevolking opriep, speciaal de vrouwen, om snel hulp te verlenen aan de gewonden en de zieken.

Bij zijn terugkeer in Zwitserland schreef hij het boek Een herinnering aan Solferino, wat uiteindelijk leidde tot de oprichting van verenigingen van vrijwillige hulpverleners, het Internationale Rode Kruis.

Durant was ook mede-auteur van het manifest van de YMCA (Young Men's Christian Association), een oecumenisch-christelijke jongerenorganisatie die vooral bekend staat om haar jeugdherbergen.

In feite waren er in 1901 twee ontvangers van de Nobelprijs voor de Vrede. De Franse parlementariër Frédéric Passy (1822-1912) deelde in de prijzen als mede-oprichter van de Interparlementaire Unie, het eerste permanente forum voor multilaterale politieke onderhandelingen.

Meer informatie: nl.wikipedia.org