Wie schilderde deze twee wereldberoemde dromende engeltjes?

De Sixtijnse Madonna is een olieverfschilderij van de Italiaanse kunstschilder Rafaël, voltooid in 1513 of 1514. Het toont een klassieke in het rood en blauw geklede Madonna met het Christuskind, geflankeerd door heilige Sixtus en de heilige Barbara. Het werk bevindt zich sinds 1754 in de Gemäldegalerie Alte Meister in Dresden. Het geldt als een van de beroemdste schilderijen van de Italiaanse renaissance, mede door de iconische afbeelding van de twee engeltjes aan de onderkant.

De Sixtijnse Madonna is een olieverschilderij op doek en is van oorsprong een altaarstuk. het werd gemaakt voor het hoogaltaar van de grote San Sisto kerk in Piacenza, in opdracht van paus Julius II.

Een bijzondere positie in het schilderij wordt ingenomen door de twee mollige engeltjes of putti, symbolen van onschuld, die onderaan het schilderij lijken te leunen op het altaar. Ze lijken meer naar Barbara dan naar Maria te kijken, die op haar beurt weer terugkijkt, naar beneden. Compositorisch sluiten de twee figuurtjes het beeld van beneden af, waarmee een gesloten geheel wordt gecreëerd. De beide engeltjes zijn in de loop der tijd (al teruggaand tot het begin van de negentiende eeuw, toen de Duitse kunstschilder August von der Embde ze op relatief grote schaal ging kopiëren) een iconische functie gaan vervullen in de Westerse cultuur. Tegenwoordig prijken ze op posters, ansichtkaarten, koffiemokken, T-shirts en wat dies meer zij.