Jean-Auguste-Dominique Ingres (1780-1867) kreeg zijn eerste lessen in de schilderkunst van zijn vader, Joseph Ingres, die beeldhouwer was. In 1791 ging hij naar de Academie in Toulouse en kwam in 1797 in Parijs bij Jacques-Louis David in de leer. In 1799 werd hij aangenomen aan de École des Beaux-Arts in Parijs.

In 1801 breekt hij door met het neoclassicistische werk Achille Recevant les Envoyés d'Agamemnon (Achillis ontvangt de Ambassadeurs van Agamemnon).

Intussen begon hij portretten te tekenen en te schilderen op een wijze die sterk afweek van die van zijn leermeester, David. Bij de portretten streefde Ingres naar een voorname houding en een realistische weergave van kleding.

Ook het vrouwelijk schoon kreeg zijn aandacht. Hier schilderde hij ook het thema dat hij nog veelvuldig zou schilderen: baadsters op de rug gezien. Bekend zijn vooral De Baadster van Valpinçon (1808), La Grande Odalisque (1814) en een van zijn laatste werken: Le Bain Turc (1862).

Desondanks hield Ingres in de eerste helft van de 19e eeuw de waardigheid van het neoclassicisme in Frankrijk hoog. Hij werkte wel in een heel eigen stijl die doortrokken was van romantische fantasieën.

Ingres schilderde Napoléon Ier sur le Trône Impérial (Napoleon I op de Keizerlijke Troon) in 1806. Het werk hangt in het Musée de l'Armée in Parijs.

Meer informatie: fr.wikipedia.org