De Griekse wijsgeer Aristoteles (384-322 v.Chr.) gold in zijn tijd als de grootste geleerde ter wereld. Hij streefde naar universele kennis. In tegenstelling tot zijn leermeester Plato leerde hij dat alle kennis verworven wordt via de zintuigen. Daarom besteedde hij veel aandacht aan de waarneming der dingen. Aristoteles is de grondlegger van de logica, de leer die zich op systematische wijze bezighoudt met redeneren en argumenteren. Op moraalfilosofisch gebied is hij beroemd geworden vanwege zijn deugdenleer.

Pas vanaf de 12e eeuw werden de werken van Aristoteles in West-Europa bestudeerd. Zijn zijns- en godsleer (metafysica) was van grote invloed op Sint Thomas van Aquino (1225-1274), die Aristoteles steevast 'de Filosoof' noemde. Aristoteles' natuurwetenschappelijke opvattingen bepaalden in Europa eeuwenlang het wereldbeeld.

De meeste geschriften die Aristoteles zelf heeft gepubliceerd zijn verloren gegaan. Daartoe behoorden ook zijn dialogen. Vele van zijn collegeaantekeningen zijn echter bewaard gebleven. Deze werden door commentatoren in de late Oudheid verzameld en geordend tot het zogenoemde Corpus Aristotelicum. Het betreft 44 geschriften, door (Latijnse) redacteurs genoemd naar het onderwerp van het geschrift.

Zij kunnen worden verdeeld in vijf groepen:

1. het Organon: de logische geschriften

2. de natuurfilosofische geschriften

3. de Metaphysica;

4. praktisch-wijsgerige geschriften

5. letterkundige geschriften

Meer informatie: kro-ncrv.nl