Ludovico Dolce was een veelzijdige figuur uit de Italiaanse Renaissance, geboren in Venetië in 1508 en overleden in 1568. Hij was niet alleen een auteur, maar ook een grammaticus en een theoreticus van de Italiaanse schilderkunst. Zijn leven werd gekenmerkt door een productieve output, gedreven door de noodzaak om zijn familie te onderhouden na de vroege dood van zijn vader.

Dolce kwam uit een oude Venetiaanse familie en na de dood van zijn vader toen hij nog maar twee was, stonden hij en zijn drie broers voor financiële moeilijkheden. Deze uitdagende jeugd heeft waarschijnlijk zijn uitgebreide literaire en redactionele werk aangewakkerd. In 1555 publiceerde hij een editie van Dante's werken, wat zijn diepe betrokkenheid bij de Italiaanse literatuur aantoont.

Zijn literaire bijdragen omvatten verschillende tragedies zoals 'Giocasta', 'Didone', 'Thieste', 'Medea', 'Ifigenia', 'Hecuba' en 'Marianna', evenals een komedie getiteld 'Marito'. Dolce trouwde met een actrice genaamd Polonia, met wie hij twee kinderen had. Zijn connectie met de Protestantse Reformatie blijft onzeker, hoewel hij twee keer door de Inquisitie werd berecht en beide keren werd vrijgesproken.

Dolce's samenwerking met de uitgever Gabriele Giolito de' Ferrari was significant, wat zijn actieve rol in het culturele en intellectuele leven van zijn tijd weerspiegelt.

Meer informatie: fr.wikipedia.org