Wie was Shunzhi?

De Shunzhi-keizer (Shenyang, 15 maart 1638 – Peking, 5 februari 1661) was de keizer van China tijdens de Qing-dynastie. Hij was de eerste Qing-keizer die over heel China regeerde, nadat hij het definitief had overgenomen van de Ming-dynastie.

Ondanks zijn korte regeerperiode moedigde de Shunzhi-keizer, in tegenstelling tot zijn oom, de deelname van Han-Chinezen aan regeringsactiviteiten aan. Hij wilde dat een Han-geleerde toezicht hield op de opvoeding van zijn kinderen. Ook stelde hij Johann Adam Schall von Bell, een Duitse jezuïet, aan als zijn adviseur en astronoom, en verleende hem vrije toegang tot alle keizerlijke paleizen.

De keizer trouwde met de nicht van zijn moeder, maar verliet de keizerin enkele jaren later. In 1661 stierf Shunzhi's favoriete concubine, Donggo, tijdens een bevalling. Kort daarna kreeg Shunzhi de mazelen en overleed tijdens wat een herstelperiode leek te zijn. Voor zijn dood benoemde hij vier regenten voor zijn oudste zoon Xuanye, die nog minderjarig was: Oboi, Sonin, Suksaha en Ebilun.

Volgens officiële bronnen stierf Shunzhi in 1661, maar andere historische theorieën suggereren dat hij ervoor koos om het keizerlijk paleis te verlaten en monnik te worden. Zijn lichaam werd begraven in de Qing-graven, 125 kilometer ten oosten van Peking, in het Xiaoling-mausoleum.