Wie was Ulf von Euler?

Ulf Svante von Euler (Stockholm, 7 februari 1905 – Stockholm, 9 maart 1983) was een Zweedse arts en farmacoloog die de Nobelprijs won voor zijn onderzoek naar neurotransmitters.

Hij doceerde Farmacologie van 1939 tot 1970 aan het Karolinska Institutet in Stockholm, waar hij in 1930 afstudeerde. In de periode na de Tweede Wereldoorlog, van 1948 tot 1949, werkte hij in Buenos Aires samen met Eduardo Braun-Menéndez in het laboratorium opgericht door Bernardo Houssay.

Vanaf 1953 was hij zeer actief in de commissie van het Karolinska Institutet die onder andere de toekenning van de Nobelprijs voor Fysiologie of Geneeskunde aanbeveelt, en vanaf 1965 was hij voorzitter van die commissie.

Ulf von Euler is vooral bekend vanwege zijn onderzoek naar neurotransmitters. Tijdens zijn verblijf in Engeland in 1931, in samenwerking met John Gaddum, isoleerde hij Substantie P uit alcoholische extracten van paardenhersenen en konijnendarmen.

Na zijn terugkeer naar Stockholm zette hij zijn onderzoek naar actieve stoffen voort en ontdekte prostaglandinen en vesiglandine (1935), piperidine (1942) en noradrenaline (1946). Hij onthulde ook het zogenaamde Euler-Liljestrand-mechanisme, dat zorgt voor bloedoxygenatie onder hypoxische omstandigheden.