Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontwikkelde de Britse ingenieur Barnes Wallis een bom en een afwerptechniek die de bom aan de voet van de stuwdam aflevert. De stuiterbom is een cilinder gevuld met springstof die enkele tonnen weegt. Het oppervlak is bedekt met ondiepe putjes, net als een golfbal. De putjes reduceren de turbulentie aanzienlijk, terwijl de bom snel roteert. In een bommenwerper wordt de bom aan het draaien gebracht. Dan wordt hij afgeworpen. De aanvlieghoogte, de afwerphoek en de snelheid moeten nauwkeurig aan tevoren berekende criteria voldoen. De bom moest met 500 toeren per minuut ronddraaien, daardoor zou de bom niet zinken als hij het water raakte. Het vliegtuig moest daarom precies 60 voet (18,3 meter) boven het water vliegen en met een snelheid van 232 miles per uur (373 km/h).

Door de draaiende beweging ketst de bom enkele malen af op het wateroppervlak, waardoor hij over de torpedonetten heen stuitert. Uiteindelijk botst hij tamelijk zacht tegen de damwand. De draaiing voorkomt dat de bom weer van de dam af beweegt terwijl hij zinkt. Het projectiel explodeert tegen de damwand aan als hij een bepaalde diepte heeft bereikt.

Meer informatie: nl.m.wikipedia.org