Weduweverbranding (mesatya) was een vroeger in India en Indonesië voorkomende praktijk waarbij een weduwe zich opofferde doordat zij - al dan niet in verdoofde toestand - samen met het lichaam van haar overleden echtgenoot werd verbrand. In India werd deze praktijk doorgaans sati genaamd.

De praktijk werd altijd verondersteld op vrijwilligheid te berusten. Er werd echter vaak zware morele druk op de weduwe uitgeoefend om hierin toe te stemmen. Een deugdzame vrouw behoorde het niet te begeren haar echtgenoot te overleven.

Meer informatie: nl.m.wikipedia.org