De term deus ex machina, letterlijk "god uit de machine", komt uit het oude Griekse theater. Wanneer een verhaal een complex conflict bereikte dat onoplosbaar leek, werd soms een godheid geïntroduceerd die vanuit een kraanconstructie (de "machine") op het toneel neerdaalde. Deze god loste het conflict op, vaak abrupt en zonder dat het logisch voortkwam uit de gebeurtenissen.

Vandaag de dag wordt de term gebruikt om een plotwending te beschrijven waarbij een probleem in een verhaal op een onnatuurlijke of onverwachte manier wordt opgelost. Hoewel het een efficiënte oplossing lijkt, wordt het vaak bekritiseerd omdat het spanning of geloofwaardigheid kan wegnemen. Een goed geschreven verhaal laat conflicten groeien en oplossen op een manier die organisch aanvoelt.

Een modern voorbeeld is de film Jurassic Park, waarin de T-Rex plotseling verschijnt om de hoofdpersonages te redden van de Velociraptors. Hoewel spectaculair, voelt het als een toevalstreffer en dus een deus ex machina. Het concept herinnert schrijvers eraan hoe belangrijk consistentie en voorbereiding in storytelling zijn.

Meer informatie: nl.wikipedia.org