Het scheldwoord suzannaboef verwijst naar de twee oude geilaards uit een apocrief gedeelte in het bijbelboek Daniël. Ze hebben hun zinnen gezet op de mooie Suzanna, een gehuwde vrouw. Telkens als zij met een dienares in haar tuin wandelt, begluren ze haar hitsig. Op een warme dag neemt Suzanna in haar eentje een bad in de vijver. De mannen zien hun kans schoon, spreken haar aan en eisen dat ze met hen naar bed gaat, anders zullen ze haar beschuldigen van overspel met een jonge man. Dat is een verschrikkelijk dreigement, want overspel wordt met de dood bestraft. Bovendien zijn de oude mannen rechters en hebben ze dus de macht Suzanna te laten veroordelen. Maar ze aarzelt geen moment en schreeuwt om hulp. Daarop voeren de mannen hun dreigement uit en komt het tot een rechtszaak. Suzanna ontkent, maar wordt niet geloofd. Het vonnis luidt: dood door steniging. Wanhopig bidt de vrouw tot God. Hij verhoort haar en laat de jonge Daniël uit de rechtszaal naar voren komen 'zijn naam betekent: God is mijn rechter'. Daniël bepleit een nader onderzoek en mag de twee rechters afzonderlijk verhoren. Omdat ze tegenstrijdige getuigenissen afleggen, wordt Suzanna vrijgesproken. Haar naam wordt gezuiverd. Voortaan geldt zij als het toonbeeld van de eerzame kuise vrouw.

Meer informatie: www.hpdetijd.nl