Een oxymoron is een verbinding van twee woorden of woorddelen die letterlijk genomen elkaar tegenspreken, maar in figuurlijke betekenis gelijktijdig waar zijn. Het is daarmee een compacte vorm van de paradox. Een paradox bevat een schijnbare tegenspraak die bij nadere beschouwing blijkt te kloppen.

Het oxymoron kan taalkundig bestaan uit twee tegenovergestelde bijvoeglijke naamwoorden, bijvoorbeeld 'levend dood', of uit twee zelfstandige naamwoorden, zoals bij 'haat-liefde verhouding'. Het kan ook een combinatie zijn van een bijvoeglijk en een zelfstandige naamwoord ('jonge grijsaard', 'kunststof glazen', 'oorverdovende stilte'). In dat geval is er sprake van een contradictio in adjecto, een veel voorkomende vorm van oxymoron. Verder kan een oxymoron ook nog bestaan uit een bijwoord en een werkwoord ('veelzeggend zwijgen', 'ziende blind en horende doof').

Een oxymoron wordt vaak aangewend voor retorische, poëtische of andere esthetische doeleinden. Dat is een verschil met de contradictio in terminis waarbij de spreker zichzelf aantoonbaar tegenspreekt en dus een ondeugdelijk argument hanteert.

Meer informatie: nl.wikipedia.org