Wat was de Romeinse naam voor Schotland?

Caledonië is de Latijnse naam die de Romeinen gaven aan een gebied in het hedendaagse Schotland ten noorden van hun provincie Britannia. Dit lag dus voorbij de grenzen van het Romeinse Rijk. Vandaag wordt de naam voornamelijk gebruikt als een romantische of poëtische naam voor Schotland in zijn geheel. Tacitus, Ptolemaeus, Marcus Annaeus Lucanus en Plinius de Oudere gebruikten de oorspronkelijke benaming als verwijzing naar (delen van) de regio die ook gekend waren als Pictavia of het gebied van de Picten ten noorden van de Muur van Antoninus in het hedendaagse Schotland. De naam zou in verband gebracht kunnen worden met de Pictische stam de Caledonii. Zij maakten deel uit van een van de vele stammen in de streek, hoewel ze waarschijnlijk dominant waren wat het binomiale Caledonia/Caledonii zou kunnen verklaren. Hun naam kan gevonden worden in het Schots-Gaelische woord voor het dorp Dunkeld, Dùn Chailleann, wat "fort van de Caledonii" betekent. Het is tevens terug te vinden in de Schotse Munro of berg Sìdh Chailleann of Schiehallion, wat de "elfse heuvel van de Caledoniërs" betekent. Volgens Historia Brittonum was te plaats van de zevende slag van de mythische Arthur een bos in het hedendaagse Schotland met de naam Coit Celidon in het vroegere Welsh. Sporen van zulke mythologie zijn vandaag nog steeds aanwezig in Midlothian: nabij het stadscentrum van Edinburgh staat een oude vulkanische berg met de naam Arthur's Seat.