Het Panamakanaal is een 81 km lang kanaal in Panama dat de Atlantische Oceaan verbindt met de Stille Oceaan. Voordat het Panamakanaal bestond, was een scheepsreis van New York (oostkust) naar San Francisco (westkust) een hele onderneming. Men moest om de zuidelijkste kaap van Zuid-Amerika heen, een reis van 21000 km die een maand duurde. Een snellere verbinding was dus gewenst.

Een kanaal in Panama zou de reis van New York naar San Francisco enorm verkorten, tot ongeveer 8000 km. Het aanleggen van een kanaal was echter geen eenvoudige opgave. De Fransen begonnen in 1881 met het graven en hadden veel last van muskieten en de woeste natuur. Veel arbeiders, naar schatting 22000, stierven en het geld raakte op.

De Amerikanen besloten in 1903, onder leiding president Roosevelt, te proberen het kanaal alsnog aan te leggen. Inmiddels was duidelijk dat muskieten malaria verspreidden dus werden moerassen drooggelegd. Anders dan de Fransen besloten de Amerikanen geen kanaal op zeeniveau te maken maar een kanaal met sluizen, die schepen omhoog en omlaag moesten tillen.

Het werk duurde 7 jaar en was nog altijd een gevaarlijke onderneming. Voor de aanleg gebruikten de Amerikanen maar liefst 61 miljoen pond dynamiet. Tijdens de werkzaamheden overleden er veel minder arbeiders dan tijdens de Franse werkzaamheden. Toch stierven er nog ongeveer 5600.

In zeker zin heeft het kanaal de Panamezen onafhankelijkheid bezorgd. In 1999 werd het uiteindelijk volledig overgedragen aan Panama.

Meer informatie: historiek.net