De Bazelse Akkoorden vormen een serie van afspraken die gemaakt zijn door de gezamenlijke centrale banken onder leiding van de BIS (Bank for International Settlements), gevestigd in de Zwitserse stad Bazel. De afspraken betreffen de richtlijnen met betrekking tot de solvabiliteit van financiële instellingen.

De afspraken zijn in eerste instantie in de tachtiger jaren van de 20e eeuw gemaakt. Doel was de risico's die een financiële instelling loopt in te perken tot verantwoorde hoogtes. De manier waarop dat plaatsvond was door het stellen van solvabiliteitseisen. Centraal element in de concordaten van Bazel (1975, 1982) en het Akkoord van Bazel bij het solvabiliteitstoezicht was het consolidatiebeginsel. Dit beginsel hield in dat alle activa en passiva van de onderdelen van een bankconcern bij elkaar worden geteld en de onderlinge schuld- en eigendomsverhoudingen binnen het concern tegen elkaar wegvallen.

Meer informatie: nl.wikipedia.org