Welke natie onderging de "stille revolutie" in de jaren zestig?

Politiek was Canada in de naoorlogse periode tot de jaren tachtig van de 20e eeuw vooral links gericht met meerdere liberale kabinetten. Van 1957 tot 1963 was echter de conservatief John Diefenbaker minister-president en het was onder zijn regering dat alle indiaanse bewoners van het land stemrecht kregen voor algemene federale verkiezingen. De spanningen tussen Quebec en de Engelstalige gemeenschap begon in de loop van de jaren zestig ook weer hoger op te lopen. In een poging om de Canadese eenheid te bewaren, stelde Pearson voor om een nieuwe Canadese vlag in te voeren die de Red Ensign, die de Union Jack en een rood veld met het Canadese wapen vertoonde, diende te vervangen. In 1965 werd uiteindelijk de huidige Esdoornvlag ingevoerd na heftige debatten tussen voor- en tegenstanders. De nieuwe vlag werd echter snel door het volk in de armen gesloten als hét symbool van het land. John Diefenbaker die tot het laatst toe vocht voor behoud van de Red Ensign weigerde tot aan zijn dood de nieuwe vlag te accepteren en bij zijn staatsbegrafenis sierde de oude vlag zijn kist.

In deze periode begon ook de roep om een grotere zelfstandigheid in Quebec sterker te worden. Deze Révolution tranquille (Stille Revolutie) was aanvankelijk een vreedzame beweging om Quebec te transformeren in een zelfstandig land. In 1968 werd de separatistische Parti Québécois hiertoe opgericht die in het Federale parlement onder de naam Bloc Québécois zitting heeft.